DLXIII

Karolus, Dei gracia Francorum rex. Pietatis et meriti credimus opus agere, si ad ea que divinis augmentum prestant obsequiis et fidelium devociones exequntur, graciam nostri regiminis solitam prebeamus. Sane requestam humilem dilectorum nostrorum religiosorum virorum, abbatis et conventus monasterii Beate Marie de la Reau1, in ducatu Acquitanie, ordinis Sancti Augustini, Pictavensis diocesis, recepimus, continentem quod, cum ipsi jampridem nos tanquam eorum superiorem et naturalem dominum recognoscendo, eorum monasterium, tunc temporis fortificatum, una cum eorum bonis omnibus nostre obediencie et subjectioni duxerint submittendum, in eodem fortalicio gentes nostros armorum et omnes quoscunque fideles nostros, qui dictum fortalicium intrare volebant contra nostros adversarios liberaliter recipiendo et eis de bonis suis, secundum eorum possibilitatem ministrando, et deinde dicti adversarii nostri occasione hujusmodi multos ipsorum religiosorum, per eos captos, in carceribus mori et aliquos decapitari fecerunt, et ultra hoc quasi omnia ipsorum bona destruxerunt, ac domos et loca eorumdem [p. 311] dampnabiliter combuxerunt, et per inhumanitatem ipsorum adversariorum ad talem statum sunt redacti quod ipsi de quo vivant non habent nec servicium divinum in dicto monasterio, propter eorum inopiam, continuare possint, nisi per nos et pias bonarum gencium elemosinas eisdem succurreretur de remedio oportuno, nobis humiliter supplicarunt ut, cum multe pie persone eorum paupertatem et inopiam attendentes, aliquos redditus eisdem dederint, et alie ipsis alios redditus elargiri proponant usque ad summam sexaginta librarum annui et perpetui redditus, quos possidere non possent, gracia et pia elemosina nostris à nobis super hoc non obtentis, quatinus hujusmodi graciam eisdem dignaremur super hoc misericorditer elargiri. Nos premissa considerantes, cum ipsis sic depauperatis pio compacientes affectu, et ut ipsorum oracionibus participes existamus, eisdem religiosis auctoritate regia, certa sciencia et gracia speciali, concessimus et concedimus, per presentes, ut dictos redditus sic acquisitos et imposterum acquirendos, usque ad summam seu valorem sexaginta librarum annui et perpetui redditus, ad usus et utilitatem ipsorum et eorundem monasterii, et ad augmentacionem divini servicii convertendos, tenere et possidere valeant perpetuis temporibus, tanquam suam rem propriam ecclesiasticam, absque eo quod ipsi de presenti vel pro tempore futuro, ad ponendum in toto vel in parte extra manus suas aliqualiter cogi possint ; nostramque eisdem graciam ampliando, omnem financiam, ad quamcunque summam ascendat, ad quam possent propter hoc nobis vel successoribus nostris teneri, intuitu pietatis eisdem religiosis damus et remittimus per presentes. Dantes tenore presencium in mandatis dilectis et fidelibus gentibus Camere compotorum nostrorum Parisius, ceterisque justiciariis et officiariis nostris, presentibus et futuris, et eorum cuilibet, quatinus dictos religiosos hujusmodi nostra gracia et concessione uti et gaudere faciant et permittant, [p. 312] ipsos in contrarium nullatenus molestando vel molestari aliqualiter permittendo. Quia sic fieri volumus, consideracione premissorum, usu, statuto, ordinacionibus et mandatis nostris et dicte Camere in contrarium editis non obstantibus quibuscunque. Quod ut firmum et stabile perpetuo perseveret, nostrum presentibus litteris fecimus apponi sigillum. Nostro in aliis et in omnibus quolibet alieno jure salvo. Datum et actum in castro nostro nemoris Vincennarum, anno Domini millesimo trecentesimo septuagesimo tercio, et regni nostri decimo, mense julii.

Per regem. N. de Veires.