DXXV
Confirmation des privilèges de l'abbaye de Saint-Maixent1.
- B AN JJ. 103, n° 302, fol. 142
- a P. Guérin, Archives historiques du Poitou, 19, p. 155-157
Karolus, Dei gracia Francorum rex. Notum facimus universis, presentibus et futuris, quod nos volentes dilectos nostros religiosos, abbatem et conventum monasterii [Sancti Maxencii2] in Pictavia, qui nuper ad obedienciam nostram, relicta parte adversariorum nostrorum, devenerunt, ob hoc frui remuneracione aliquali, ut ceteri parcium predictarum incole ad exhibendum nobis obedienciam, ad quam nobis tenentur, facilius moveantur, volumus, statuimus et ordinamus, eisdemque religiosis et eorum monasterio seu abbacie, necnon omnibus prioribus et prioratibus ejusdem monasterii, eorumque et cujuslibet ipsorum hominibus, in favorem ecclesie et intuitu premissorum, concessimus et tenore presencium concedimus, de nostris certa sciencia, auctoritate regia et gracia speciali, ut ipsi et eorum quilibet omnibus et singulis donis, jurisdictionibus, franchisiis, libertatibus, previlegiis, immunitatibus et saisinis, quibus ipsi et eorum quilibet, tam conjunctim quam divisim, ab illo tempore citra quo ducatus Acquitanie terreque et patrie Engolismensis, Xanctonie et Pictavie Edouardo Anglie, adversario nostro, fuerint assignati, usque adprimam diem mensis septembris ultimo preteriti3, qua die dicti religiosi se nostre dicioni subierunt, et [p. 156] dictam obedienciam nobis exhibuerunt, usi fuerunt et gavisi, et ipsa die utebantur et gaudebant, pacifice de cetero perpetuis temporibus gaudeant et utantur, et in ipsis manuteneantur et conserventur. Quocirca Engolismensi, Xanctonensi, Pictavensi et Lemovicinii senescallis universisque nostris et regni nostri justiciariis et officiariis, modernis et futuris, vel eorum locatenentibus et eorum cuilibet, ut ad eum pertinuerit, tenore presencium, mandamus quatinus ipsos religiosos, monasterium seu abbaciam Sancti Maxencii priores, prioratus et homines predictos, et eorum quemlibet conjunctim et divisim, nostris presentibus statuto, ordinacione, gracia et concessione uti et gaudere de cetero perpetuis temporibus faciant et permittant pacifice et quiete, ipsos vel eorum aliquem in contrarium nullatenus molestando, vexando, impediendo seu perturbando, aut [p. 157] vexari, molestari, impediri seu quomodolibet perturbari permittendo, et quicquid contra tenorem presencium actemptatum esse reppererent, ad statum pristinum et debitum reducant aut reduci faciant indilate, aliis graciis sive donis aut previlegiis aliàs per nos seu predecessores nostros eisdem religiosis seu eorum monasterio concessis, quas et que hic volumus haberi pro expressis, non obstantibus quibuscunque. Quod ut perpetuo firmitatis robur obtineat, nostrum presentibus litteris fecimus apponi sigillum. Actum et datum Parisius, in castro nostro de Lupera, die xxvia mensis novembris, anno Domini millesimo ccc° lxxii° et regni nostri nono.
Chanac. — Per regem, in suis requestis. J. de Sanctis.