DCCCLXXXIV
Lettres d'amortissement en faveur de Simon de Cramaut, ancien évêque de Poitiers, patriarche d'Alexandrie, de sa terre de Pouant et des dîmes qu'il possède près de la ville de Loudun, à cause de sa terre de Nouzilly, et à Marigny, acquises des héritiers de Jean Cornet, dont il entend affecter le revenu, estimé ensemble à cent livres par an, à la fondation d'une maîtrise de musique en l'église de Poitiers1.
- B AN JJ, 158, n° 103, fol. 58 v°
- a P. Guérin, Archives historiques du Poitou, 24, p. 419-421
Karolus, Dei gratia Francorum rex. Ad perpetuam rei memoriam. Grata siquidem et
continua nobis et progenitori nostro a magnis temporibus per dilectum et fidelem
consiliarium nostrum Simonem de Cramaudo, olim episcopum Pictavensem, nunc vero
patriarcham Alexandrinum et administratorem perpetuum ecclesie Carcassonensis,
exhibita servicia et merita nos inducunt ut ad votorum suorum exaudicionem, illorum
potissime que salutem anime respiciunt, debeamus nos reddere liberales. Notum igitur
facimus universis, presentibus et futuris, quod nos, supplicationis dicti consiliarii
nostri nobis per eum humiliter porrecte tenore perpenso, piam et devotam intencionem
quam habet terrena in spiritualibus et caduca in eternis commutandi commendantes, ad
sustentacionem et alimentacionem unius magistri musici et sex puerorum2
[p. 420] continuo in ecclesia Pictavensi officio divino insistentium, terram suam
de Pouento in castellania nostra de Loduno sitam, nec non et decimas suas quas habet
et possidet prope villam nostram de Loduno, Pictavensis diocesis, ad causam terre sue
de Noiseillio3, et in loco de Marigneyo, quas acquisivit ab heredibus defuncti magistri
Johannis Corneti4, una cum aliis
redditibus usque ad estimacionem centum librarum turonensium rendualium, juxta et
secundum consuetudinem patrie, assediaturas seu assignaturas, quas pro sue
parentumque et benefactorum suorum animarum remedio ecclesie Pictavensi erogare
intendit, de nostris certa scientia, auctoritate regia specialique gracia et
plenitudine potestatis exnunc admortizamus per presentes ; prefato conciliario nostro
insuper concedentes ut in usibus supradictis aut aliis piis predictas terras aut
alias, usque tamen ad estimacionem centum librarum turonensium, ad consuetudinem
patrie, ut predicitur, assediaturas, solum et duntaxat convertere et ordinare valeat,
et eas personis ecclesiasticis assignare et transferre, ipsisque personis quibus per
eum fuerint assignate ut easdem centum libras annui et perpetui redditus recipere,
retinere, habere, percipere et possidere tanquam admortizatas, Deo ditatas et usibus
divinis applicatas perpetuis temporibus valeant pacifice et quiete, absque eo quod ad
eas vel partem ipsarum vendendum, alienandum aut extra manus suas ponendum per nostros
vel successorum nostrorum officiarios quoscunque cogi possint quomodolibet in
futurum. Satisfaciendo tamen nobis de parte tercia, juxta ordinacionem super hoc
pernos ultimo factam. Quocirca dilectis [p. 421] et fidelibus gentibus camere
compotorum nostrorum et thesaurariis nostris Parisius, omnibusque aliis justiciariis
et officiariis nostris, modernis et futuris, vel eorum locatenentibus et ipsorum
cuilibet, ut ad eum pertinuerit, damus tenore presentium in mandatis quatinus dictum
consiliarium nostrum, decanum et capilulum ecclesie Pictavensis, seu magistrum et
pueros supradictos, vel alias personas ecclesiasticas, quibus prefatas centum libras
turonensium annui et perpetui redditus assignabit, nostra presenti gratia perpetuo,
sine ulla inquietacione, uti et gaudere faciant et permittant, facta in contrarium, si
que fuerint, ad statum pristinum et debitum celeriter reducentes, ordinacionibus,
mandatis et inhibicionibus per nos factis aut faciendis, premissis in aliquo
derogantibus, eciam de non admortizando, non obstantibus quibuscunque. Quod ut
perpetue firmitatis robur obtineat, nostrum presentibus litteris fecimus apponi
sigillum. Nostro in aliis et alieno jure salvo. Datum Parisius, die sexta decembris
anno Domini millesimo CCCC° secundo, et regni nostri XXIII°
Per regem, in suo magno consilio, in quo dominus dux Borbonensis5, dominus Petrus de Navarra6, vos, et plures alii erant. Ferron.