DCCCLXXXVI
Simon de Cramaut, patriarche d'Alexandrie, désirant décharger son domaine de Tilly en Loudunais d'une rente de vingt setiers de froment que les précédents seigneurs y avaient assise au [p. 424] profit de l'abbaye de Fontevrault, et faire l'assiette de ce revenu sur une autre terre, obtient du roi l'autorisation de le faire et l'amortissement en faveur des religieuses du nouveau fonds qui leur sera assigné.
- B AN JJ. 158, n° 334, fol. 182 v°
- a P. Guérin, Archives historiques du Poitou, 24, p. 423-426
Karolus, etc. Universis, presentibus pariter et futuris, hiis presentibus notum fiat
nobis per dilectum et fidelem consiliarium nostrum Simonem, patriarcham Alexandrinum,
expositum extitisse quod jamdudum inter religiosas abbatissam et conventum
monasterii Fontis Evraudi et dominos de Tilleyo, eorumve successores, aut ab ipsis
causam habentes seu habituri jamdictis abbatisse et conventui, sive succedentibus
eis, pro ipsis et dicto monasterio assiderent et assignarent intra metas castellanie
nostre de Loduno vel alibi, prout in confectis superinde litteris continetur, in
bonis et competentibus locis viginti sextaria frumenti, ad mensuram de Loduno, annui
et perpetui redditus admortisata, quoddam hospicium vocatum de Tilleyo1, in prelibata nostra situatum castellania, quod pro nunc ad
prenominatum patriarcham cum suis appendentiis et pertinentiis spectans, a nobis
dicte nostre castellanie causa tenetur et movet, a prestacione et solutione viginti
sextariorum frumenti, ad antefattam mensuram, redditualium annis singulis, in et pro
dictis hospicio et pertinentiis debitorum religiosis et monasterio sepedictis, atque
admortisatorum, supranominati domini de Tilleyo et eorum successores, et ab eis
causam habentes et habituri, necnon [p. 425] hospicium et pertinencie ante dicte
quicti, immunes et exonerati prorsus et perpetim remanerent, et esto quod ipse noster
consiliarius sit paratus assituacionem et assignacionem hujusmodi redditus modo
formaque pretactis, facere, attamen idem nequit commode mancipari effectui, nisi ejus
modi assidendum redditum, ad religiosarum et monasterii predictarum securitatem,
admortisatum fore de cetero ordinare dignemur, ita quod hospicium et ejus pertinencie
supradicte, in quantum concernit admortisatum redditum predictum quo onerate sunt, ut
prefertur, ad prophaneitatis naturam redeant sintque extunc ab admortisatione secluse.
Unde nobis dictus consiliarius noster, pretentus (sic) ex hoc nobis sive juri nostro
nullum premissis attentis exoriri prejudicium aut aliquod interesse, humiliter
supplicavit. Quam ob rem nos que pretanguntur considerantes, una cum acceptabilibus
notabilibusque serviciis nobis per dictum consiliarium nostrum impensis, longa per
tempora circa ea jugi continuacione persistendo, eidem consiliario nostro necnon
religiosis memoratis, quatinus eos tangere potest, et eorum utrisque, pro ipsis suisque
successoribus et causam habentibus seu habituris, pronunc vel imposterum ab eisdem
concessimus et harum serie concedimus, auctoritate nostra regia et de gracia speciali,
quatinus in casu pretacto et eisdem religiosis ac monasterio facta
assituacione et assignacione de dictis viginti sextariis frumenti, in et super bonis ac
competentibus locis, intra mettas nostre castellanie antefate aut alibi, antetactis
modo et forma, in exoneracionem et descargiam hospicii et pertinentiarum designatarum
superius, ac prenominati redditus quem in et super ipsis dicte religiose, ut dictum
est, percipere consueverant et habere, hospicium ac pertinencie ipse, in quantum
istiusmodi concernit redditum, ad prophaneitatis revertantur naturam et ab
admortisacionis nexu perpetuis temporibus sint exempte, dictaque viginti sextaria
frumenti sic ut premittetur prememorati [p. 426] reddiditus loca tradenda et assignanda, una
cum locis in quibus fiet assituacio de eisdem, prout ea concernet, prophanacionem
exuendo, admortisata et tanquam res admortisate sacrisque deputate usibus ex tunc in
antea perpetuis sint et maneant temporibus, ac velut tales censeantur, habeantur
et reputentur ubilibet ab eisdem religiosis, eisve succedentibus habenda et possidenda
plenarie atque nunquam distrahenda aut alienanda, sive manus extra suas ponenda
totaliter vel in parte, ad que ipsas nolumus posse aut debere aliqualiter coherceri.
Dilectis et fidelibus gentibus compotorum nostrorum ac thesaurariis Parisius,
ceterisque justiciariis et officiariis nostris, aut eorum locatenentibus modernis et
posteris, ipsorumque cuilibet, prout spectaverit ad eundem, presentium tenore
mandantes quatinus hujuscemodi concessione et gracia sepedictos consiliarium nostrum ac
religiosas, eorumque successores et habituros ab ipsis causam, et ipsorum utroslibet,
sicut eos tanget, uti et gaudere perpetuo faciant et permittant, nequaquam faciendo
aut sinendo eis seu cuiquam ex ipsis, pronunc seu imposterum, contra harum tenorem
et formam, inferri, dari vel impedimentum, perturbacionem aut aliquod molestamen. Et
ut hec omnia perpetua stabilitate fruantur, nostrum hiis presentibus fecimus apponi
sigillum. Nostro in reliquis et alieno in omnibus jure salvo. Datum Parisius, mense
aprilis ante Pasca anno Domini millesimo CCCC° secundo, et regni nostri XXIII°.
In requestis per vos, ex regis ordinacione et precepto tentis, archiepisco Auxitano
necnon episcopis Noviomensi2 et Tornacensi3 plurisque aliis presentibus. P. Manhac.